Θυμάμαι σαν χθες την 6-6-1993 όταν ο Πιερικός έδινε τον τελευταίο του αγώνα στην Α' Εθνική κόντρα στην Ξάνθη. Η νίκη με 1-0 τελικά δεν ήταν αρκετή για την αγαπημένη μου ομάδα για να της χαρίσει την παραμονή στην κατηγορία. Ας όψονται οι "ομορφιές" που έγιναν λίγα χιλιόμετρα βορειότερα, όχι πολύ μακριά. Το χαρμόσυνο μήνυμα που περιμέναμε όλοι, με τα αυτιά καρφωμένα στα ραδιοφωνάκια δεν ήλθε ποτέ. Ένα "σκάρτο" πέναλτι που δε μπήκε ποτέ στο Καυτατζόγλειο, έστειλε τον Πιερικό στα "τάρταρα" της Β' Εθνικής. Την επόμενη χρονιά 1993-94, άρχισα να πηγαίνω στο γήπεδο, μόνος πια, χωρίς τον..."μέντορα στην πιερικοφροσύνη" μπαμπά μου. Έζησα πολλά. Την σταδιακη "κατρακύλα της ομάδας, από τη Β' στη Γ' Εθνική, την αναλαμπή του 1997-99, και το "γκρέμισμα" της ομάδας που είχε ως αποτέλεσμα να αγωνίζεται στα "χωράφια" της Δ' Εθνικής. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν πιστός, στο πλευρό της. Μαζί με μένα ήταν κι άλλοι. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, δίπλα στην ομάδα. Στην πορεία οι περισσότεροι έπαψαν να είναι μαζί μας στις κερκίδες. Πικραμένοι, απογοητευμένοι, από την ανυποληψία στην οποία είχε περιέλθει ο ιστορικός Πιερικός, το καμάρι του νομού, η ομάδα που έκανε γνωστή την Κατερίνη στην Ελλάδα. Είχαν συνηθίσει αλλιώς. Είχαν συνηθίσει τον Πιερικό πρωταγωνιστή. Δεν τον άντεχαν κομπάρσο. Κι έφυγαν.
Ήλθαν όμως καλύτερες μέρες. Ο Πιερικός των έξι δελτίων του Ιουνίου του 2003 δεν πέθανε. Δεν πεθαίνουν άλλωστε οι ιδέες. Είχε σφυγμό. Πάλεψε. Κόπιασε. Αγωνίστηκε. Μόχθησε. Έχτισε. Σιγά σιγά. Πέτρα πέτρα. Στάλα στάλα. Πρώτα στη Γ' Εθνική. Μετά στη Β'. Και τώρα; Τώρα, συνεπής στο ραντεβού με την ιστορία, χτυπά την πόρτα της Α' Εθνικής. Πολλοί από όσους έφυγαν τότε, ξαναγύρισαν στο πλευρό του όλα αυτά τα χρόνια. Μα χρειάζονται κι άλλοι. Κι άλλοι. Κι άλλοι. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, όλο και περισσότεροι στρατεύονται. Μεγάλοι και μικροί. Το "έλα μωρέ τώρα, με τον Πιερικό θα ασχοληθούμε" δίνει τη θέση του στο "όλοι γήπεδο, για την άνοδο, για την Πιερικάρα". Ζεσταίνονται οι καρδιές.
Αύριο είναι η μεγάλη ώρα, η ώρα του Πιερικού, η ώρα η δική μου, η ώρα η δική σου, η ώρα όλων μας. Το παιχνίδι κόντρα στον ΟΦΗ είναι το "κλειδί" για να "ξεκλειδωθεί" το πρώτο από τα έξι "λουκέτα" που κρατάνε, κοντά δυο δεκαετίες τώρα, τα όνειρα μιας πόλης φυλακισμένα.
Στην πορεία έγιναν λάθη και παραλείψεις. Πολλά από αυτά τα επισήμανα, τα έφερα στο προσκήνιο, προσπάθησα, με τις ελάχιστες δυνάμεις μου να τα αλλάξω, χωρίς φόβο και υστεροβουλία. Στάθηκα ίσως στην άλλη πλευρά, έτοιμος για μάχη, και κατηγορήθηκα. Και σαν κι εμένα κι άλλοι. Άλλοτε λίγοι, άλλοτε πολλοί. Αλλά τώρα; Τώρα, τα όπλα παρά πόδας. Τώρα σφαλίζουμε το στόμα μας. Στερεύει η κριτική μας. Μοναδική μας "κριτική" τούτη την ώρα πρέπει να είναι η παρουσία μας στο γήπεδο. Πιο δυναμικά, πιο μαζικά από ποτέ. Να ελευθερώσουμε εμείς τον πληγωμένο "άηττητο αετό", στην πτήση του. Για ψηλά. Πολύ ψηλά. Όλοι μαζί. Για τον Πιερικό μας. Ο Πιερικός επέστρεψε. Ας επιστρέψουμε κι εμείς...
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2010
20.00
1Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ PLAY OFF ΑΝΟΔΟΥ ΣΤΗ SUPER LEAGUE
ΓΗΠΕΔΟ ΠΙΕΡΙΚΟΥ
ΠΙΕΡΙΚΟΣ-ΟΦΗ
Δημήτρης Πάππας
Δημήτρη άγγιξες την καρδιά, το σφιγμό και τον παλμό όλων όσων αγαπούν τον Πιερικό. Τα είπες όλα σε λίγες σειρές. Και ήταν όλα αληθινά. Πρέπει να δώσουμε ένα όρκο τιμής ότι ο Πιερικός δεν είναι ένα, δύο, ή τρία παιχνίδια. Ο Πιερικός θα είναι για πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε Φίλε!
Αγαπητέ φίλε Δημήτρη, είμαι μια γενιά μεγαλύτερός σου αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Μας άγγιξες, και εγώ προσωπικά δεν θα ντραπώ να το πω, δάκρυσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ. Σμ.
poooooooooore. ti eipes re megale! proskyno! respect! pierikara gera!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια Δημητρη για το αρθρο σου. οταν ο Πιερικος εχει στα σπλαχνα του νεους ανθρωπους σαν κι εσενα μπορει να ατενιζει το μελλον με μεγαλυτερη αισιοδοξια, ασχετως ευκαιριακων επιτυχιων ή αποτυχιων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πια δεν χωράνε δικαιολογίες Δημήτρη..Πολύ καλό το άρθρο σου!Τα χωράφια της Δ΄ Εθνικής ανήκουν στο παρελθόν..ο ΠΙΕΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιπαμε το katerinisport και ο Δημήτρης ειναι οτι καλύτερο εχει η αθλητική δημοσιογραφία στην Πιερία.Ευχαριστούμε πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια Δημητρη για το αρθρο σου.Ολοι στο γηπεδο Σημερα!!!ΠΙΕΡΙΚΑΡΑ ΓΕΡΑ! Παυλος Αβραμιδης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρθρο γεμάτο συναισθήματα, δίνει δύναμη για να φτάσουμε τον στόχο. Αν και είμαστε λίγο πριν τον πρώτο αγώνα πιστεύουμε ότι ο Πιερικός θα βγεί πρώτος και θα κατακτήσει την άνοδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο σου Δήμητρη Πάππα είναι η διακύρηξη της επιστροφής του Πιερικού, στην κορυφογραμμή του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Εμπρός αδέρφια να γράψουμε την σύγχρονη Ιστορία του Πιερικού μας, με ΜΕΓΑΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ !!!
Μπράβο Δημήτρη, ένα κείμενο που πρέπει να υπάρχει στο βιβλίο που πρέπει να γραφτεί στα 50 χρόνια του Συλλόγου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΙΕΡΙΚΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ! ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑΜΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτοιμάζομαι για το γήπεδο, σιγά σιγά. Δε θα είμαι μόνος. "Έψησα" και το γείτονα που έχει καιρό να ρθει. Θα είμαστε πολλοί! Πιερικάρα νίκη, πιερικάρα άνοδος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι Δημήτρη. Εμάς που ζήσαμε γεμάτο το γήπεδο, με την 5 να έχει 500 άτομα εντός και μονίμως 4-5 λεωφορεία εκτός, αυτή η κατάσταση μας μελαγχολεί. Άν και είμαι επιφυλακτικός, ελπίζω σήμερα να βρεθούν όλοι στο πλευρό της ομάδας. Να θυμηθούμε όμορφες στιγμές και να βοηθήσουμε, ο καθένας απο την πλευρά του, να πάνε όλα όπως αξίζει στον ιστορικό Πιερικό μας. Συγχαρητήρια για τα παραπάνω. Προσωπικά με εκφράζουν οι τοποθετήσεις σου. Έζησα καλές στιγμές με την ομάδα και μου λείπουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτριε καλά τα λες αλλά πάντα υπάρχει ένα αλλά ο Πιερικός δεν το βλέπω να είναι έτοιμος να κάνει το άλμα και δεν μιλάω αγωνιστικά αλλά κυρίως διοικητικά – οικονομικά, ακόμα και αν κερδίσει τον ΟΦΗ που εγώ τον θεωρό το πρώτο φαβορί για άνοδο δεν μπορεί να ανέβει γιατί του λείπουν πολλά άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω για το καλύτερο και μακάρι να δούμε ξανά τον Πιερικό στα σαλόνια της Α Εθνικής.
ΑπάντησηΔιαγραφή